DAG 14 – DE TERUGREIS

Helaas, vandaag is de dag aangebroken dat we weer terug moeten naar Nederland en het heerlijke Florida moeten verlaten. We vliegen pas om 5 uur vanaf Miami, dus we hoeven niet te haasten. We staan rustig op en pakken alle koffers in. Dan doen we een laatste ontbijtje bij Cracker Barrel, een goede afsluiter. Als we op weg gaan naar Miami pakken we nog even een

Starbucks onderweg en verlaten we Orlando. De reis gaat prima totdat er ineens een kreet komt van de achterbank. Het was een 4 letter woord, wat begint met een F. En dit een paar keer achter elkaar. Wat is er??? Blijkt dat Iris er achter is gekomen dat ze haar tas met handbagage heeft laten staan bij de Starbucks… In de handbagage zit o.a. haar laptop, E-reader en konijn. We twijfelen even of we moeten omkeren en de tas moeten ophalen, maar dat wordt te krap. De kans wordt dan aanzienlijk dat we het vliegtuig niet halen en dat risico kunnen we natuurlijk niet lopen. Dus eerste stop er af en bellen met de Target (waar de Starbucks bij in zit). Gelukkig hebben ze de tas gevonden! Alleen dan de volgende uitdaging; wie kan de tas ophalen? Ik ken niemand in Orlando dus uiteindelijk bedacht dat we de management company van de villa verhuur maar moeten bellen. Ik krijg een uiterst vriendelijk, Engelse meneer aan de lijn en die wil wel even langs rijden. Pff… dan staat de tas in ieder geval ergens veilig. Als we terug zijn in Nederland zien we wel weer verder hoe we de tas in Nederland krijgen. Enigszins gerustgesteld vervolgen we onze reis naar Miami. We leveren de auto in bij Alamo (wat gaat dat altijd lekker efficient) en nemen het treintje naar het vliegveld. En hoewel we

ruim de tijd hadden, en de reis best voorspoedig gaat, hebben we op het vliegveld door alle wachtrijen toch nog maar een half uurtje over. Net genoeg voor een bezoekje aan de Pizza Hut. Het vliegtuig vertrekt iets te laat, omdat het nogal veel tegenwind had op de heenreis vanuit Engeland. Het goede nieuws is dat we nu dus veel meewind hebben en de vertraging weer inlopen. Dit lukt prima en na een relatief korte vlucht (7 uur en een kwartier) landen we op Heathrow. Daar hebben we maar anderhalf uur overstap tijd en dat blijkt best kort als je van terminal moet wisselen. We worden (met 52 mensen) apart begeleid door BA personeel en krijgen een Express transfer. Dit betekent dat we achter een BA mevrouw aan moeten lopen en overal voorrang krijgen. Een soort Fastpass+ dus. We

moeten achtereenvolgens 15 minuten lopen naar de bus, 15 minuten met de bus naar een andere terminal, 10 minuten lopen naar de paspoortcontrole, 10 minuten lopen naar de metro, 2 minuten met een soort metro en dan weer 10 minuten lopen naar de gate. Als we door de gate gaan moeten we weer met een bus. Ik dacht even dat we met de bus naar Nederland zouden gaan: Planes, Trains and Automobiles! Wat een bizar groot vliegveld is Heathrow. Uiteindelijk komen we eindelijk bij ons vliegtuig aan en gaat het laatste stukje lekker vlot, temeer omdat we 6 stoelen hebben voor ons vieren. De koffers volgen snel en de laatste etappe is met de auto naar Arnhem. Gelukkig is het in Nederland ook Floridiaans weer, dus we kunnen rustig acclimatiseren. Na een reis van zo’n 20 uur zijn we eindelijk weer thuis. Het einde van een heerlijke vakantie, alleen nu de tas nog Nederland zien te krijgen…